Единаесетгодишната Клииди од Гватемала е родена без раце. Во повеќето сиромашни заедници во Гватемала, такво дете би се сметало за инфериорно без никаква надеж за иднината. Всушност, нејзината мајка ја напуштила затоа што се срамeла.
Но, бабата и учителката на Клиди од христијанската организација Compassion International виде потенцијал во неа. Разликата е зачудувачка. Денес, таа добива награди за нејзиното пишување. Еве краток, но неверојатно моќен есеј во кој таа неодамна напиша:
„Среќна сум за оваа ситуација.
Родена сум многу здрава со 3,6 кг во 07:00 часот. Родена сум без обете раце, но можам да направам се. Се чувствувам одлично затоа што сум личност, исто како и другите. Бог ме создаде вака и научив како да ги користам подлактиците наместо моите дланки,
Еве четири работи што ги научив од живот без дланки:
- Знам дека Бог е добар за мене затоа што нè направи сите еднакви.
Бог ми помогна да ги развивам и моите способности за учење исто така. Јас сум најдобриот студент во мојата паралелка и секогаш сум таа што водам за нешто. Моите пријатели ми рекоа дека би сакале да ги имаат моите вештини за учење. - Научив дека не треба да обрнам внимание ако некој ме третира со непочитување.
Имам добар однос со пријателите. Ме почитуваат и ме третираат убаво во случај некој да ми покаже непочитување. - Во мојот живот научив дека нема ограничувања.
Можам да направам што сакам затоа што Бог ме поддржува да одам напред. - Со моите способности, не треба да се откажувам, туку да истрајам, од ден на ден.
Сакам да му покажам на светот дека ако можам, тогаш и тие можат да научат како да бидат среќни засекогаш “.
Foto: Compassion International
Ова е напишано од единаесетгодишна, која доживеала повеќе трауми во нејзиниот краток живот отколку што повеќето од нас доживеале во нашите животи. Фактот дека таа може да се изрази со доверба, без разлика што и се случува со неа, е чудо. Ова е исто така неверојатно затоа што таа пишува и покрај тоа што немаше раце да пишува. Наместо тоа, таа вешто ги користи подлактиците.
Нејзината мајка ја напуштила кога имала 3 години
За жал, повеќето деца во сиромашните заедници на Гватемала кои се родени со проблеми со екстремитетите се маргинализирани. За нив се верува дека немаат иднина, дури и ако се над просечни интелигентни. Ресурсите за деца со посебни потреби во образованието и здравството не се доволни. Многу деца, чии физички дефекти можеше да се спречат доколку навреме одговорат и се забележат, не добиваат доволно, неопходна грижа. Ова е особено случај во сиромашната, рурална Гватемала.
Предрасудите против деца со телесен инвалидитет ја фатиле Клијди уште од дете. Клиди не знае кој е нејзиниот татко и кога имала 3 години, нејзината мајка, од срам од хендикепот на својата ќерка, ја напуштила. Но, нејзината сакана баба Виталина го прифати отфрленото дете и го однесе во нејзиниот дом.
„Жал ми е за што мисли ќерка ми за Клијди и како се чувствуваше“, вели Викалина. „Знаев дека заради нејзините посебни потреби, ќе биде предизвик да се подигне. Но, верував во Бог “, објасни Виталина.
Виталина се однесуваше кон Клиди исто како и секое друго дете.
„Ги сакам моите пријатели“! Клииди вели со сјај во очите. „Тие ми помагаат многу, ако ми треба нешто. Ако ми треба пенкало, некој ќе ми го даде. Ако ми треба поголема помош со нешто, некој ќе ми помогне “.
Промена на срцата и умовите
Поради пречките што ги надмина со оглед на недостаток на екстремитети, Клијди има доверба. Поради неа, многу луѓе во нејзината заедница сега размислуваат поинаку за децата со телесна попреченост. Таквите деца веќе не се сметаат за срам и товар, без иднина. Луѓето учат како да ги ценат и охрабруваат таквите деца да го достигнат својот потенцијал.
„Јас бев тажна за моето минато, но благодарение на љубовта на моите пријатели од центарот, баба ми и Бог, среќна сум“.- вели Клијди
Клиди се надева дека може да биде охрабрување за другите деца со телесна попреченост.
„Сакам да ги поддржувам децата кои имаат потреби слични на моите и ги охрабрувам да не се чувствуваат како да се сами“, вели Клијди. „Дури и да бидат како мене, без родители, Бог секогаш ќе биде тука за нив“.